Afgelopen 3 weken

Eerst wil ik even beginnen met het bedanken van iedereen voor elke keer het lezen van mijn verhaal en het reageren erop. Het is erg leuk om de reacties te lezen. En een speciale bedankje aan Diny voor het activeren van mijn vader.

Dan nu mijn verhaal van de afgelopen weken:
Het was een raar weekend (29 en 30 september), doordat we vrijdag alleen een toets hadden waren we de rest van de dag vrij. Daarna nog 2 dagen vrij en toen maandag pas om 12.00u klimmen in de boldercave. Dat is een soort van grot waar je niet hoger dan 3 meter kan klimmen waardoor je niet aan een tuig vast hoeft. De les was 1,5 uur waardoor ik nog een middag over had. Even samen met Julia en Roel boodschappen gedaan, en een nieuwe broek gekocht. Moet maar eens bedenken hoe ik alles mee ga krijgen aangezien dit niet mijn eerste aankoop is sinds ik in Finland ben. Dinsdag de gehele dag les, eerst in de grot spelletje gedaan die je ook kan doen met kinderen of volwassenen. En ’s middags in de Meijeri kratten stapelen gedaan. Daarbij zat je vast aan een harnas zodat je veilig naar beneden kan worden gelaten. Woensdag 3 oktober 2012 zijn we na eerst een halve dag vrij, naar een klimhal geweest in Luneå. Daar hebben we eerst appelflappen gegeten, Roel was jarig en had ’s ochtends in de keuken gestaan. Toen zijn we begonnen aan het klimmen, wat een leuke ervaring was. Want het klimmen op een wand van 13 meter is toch wat anders dan een wandje van 4 meter. Daarna terug met de bus, nog een spannend moment want een auto van de andere richting had een eland voor onze neus aangereden. Het ging allemaal net goed dus daarna konden we weer doorrijden. Helaas heeft de eland het niet overleefd. Eenmaal thuis nog even op de skype gezeten met Nicky en daarna opwarmen in de sauna. Toen heerlijk naar bedje toe.
De volgende ochtend eerst alle klimmaterialen nagekeken en daarna een les gehad over risico management. ’s Middags waren we in groepen gedeeld en moesten we een risicoanalyse maken over een casus. De volgende dag moesten wij deze presenteren en werd het uitgebreid doorbesproken. Kon toen wel merken dat ik niet gewend ben aan lang zitten in een klas lokaal, werd er heel erg moe en lui van en mijn concentratie was op het nul punt. In het weekend weinig gedaan, lekker lui zijn. En psychologisch voorbereiden op de volgende week. De maandag hoefden we pas ’s middags aanwezig te zijn. Waarbij we een voorbereiding kregen op wat ons stond te wachten, ook een uitleg over mes gebruik en hoe om te gaan met een bijl.

En dan de dinsdag de eerste dag van Traditional skills:
Om 8.30 uur hadden we ons in Meijeri verzameld. Iedereen de laatste spullen verzameld en om 9.00 uur kwam de bus. Na alles ingeladen te hebben hadden we een korte trip te gaan van ongeveer 60 kilometer. Daar aangekomen alles uitgeladen en een lesje “how to make an campfire“ zijn we gaan lunchen, met worsten aan mijn worstenstok en een broodje tosti in aluminiumfolie was mijn buikje weer rond. Daarna hadden we de keuze uit 3 dingen om te doen: vissen, bessen plukken en je eigen hut bouwen. Mijn hutbouwmaatjes Maria en Roel gingen eerst vissen dus ben ik na een tijdje dobberstaren, foto’s gaan maken. Toen Roel was uitgevist zijn wij alvast begonnen met het maken van onze hut. Daar waren we bijna wel een uur zoet mee, waarna iedereen bij elkaar kwam. Er moesten taken worden verdeeld voor de voorbereidingen van het eten. Tuva en ik gingen voor het vlees zorgen. Het vlees (runderlapjes) hadden we in dubbel aluminiumfolie gewikkeld met zout en peper erbij. Daarna een laag zeiknatte kranten en toen nog een enkele laag folie. En nu komt het mooiste want we gingen het vlees begraven. Er had sinds 12.00u een vuurtje gebrand. Om 15.30u was deze bijna uit. Met een schep legden we de kolen aan de kant, het warme zand eronder werd ook aan de kant gelegd. Daarna groeven we een kleine kuil, de kolen van het vuur gingen er als eerste in. Daarover het warme zand , toen het vlees en daarover nog een laag zand. En daarop werd weer een vuurtje gemaakt. Toen was de natuurlijk oven gecreëerd, geniaal al zeg ik het zelf. Even later hadden we ook nog een saus gemaakt maar hoe die in elkaar is gezet weten we zelf ook niet. Het was een beetje van dit , proeven en toen nog een beetje van dat. Mijn kookslogan is dan ook dat een chef zijn kunsten altijd moet proeven, erna maar ook tussendoor. Maar verder met het verhaal.
Het diner bestond niet alleen uit vlees met saus, ow neej.. we hadden een 3 gangenmenu:
Voorgerecht: groentesoep
Hoofdgerecht: Zalm, vlees, eigengemaakt brood en groenten + saus natuurlijk.
Als nagerecht pannenkoekjes met blauwe bessen en lingon bessen.

Alles was zelf bereid zonder dat het uit een pakje kwam en niks was mislukt. Gewoon verrukkelijk was het . Na het eten hebben we nog even geëvalueerd, want het is natuurlijk wel voor de studie. En toen moest alles worden afgewassen. Daarna mijn waterfles met warm water gevuld en heb ik mijzelf in de mummieslaapzak geworsteld met de bijbehorende charmante geluiden.

De volgende dag merkte je dat iedereen een beetje gespannen was. Het was van een soort angst of enthousiasme want het was de dag… de dag waarop we 20 uur alleen in het bos moesten overleven op een stukje grond van 10 bij 10 meter.

Maar eerst het ontbijt met bacon, gebakken ei en pap. Daarna kregen we uitleg over het kompas en de kaart. En over hoe je de afstand kan meten. Als laatste een spel en toen lunchen. Na de lunch moeten we onze plek uitzoeken. We kregen een gebied toegewezen waarin e een plek moest vinden voor het maken van je eigen hut. Ik had mijn plek al snel gevonden. Toen terug naar het kamp mijn graden en afstand doorgeven, spullen pakken en hut bouwen maar. Zie de foto’s voor het resultaat.

Solotrip:
Het duurde ongeveer 2 uurtjes voordat ik mijn hut klaar had. Het was dan ook een meesterwerk al zelf ik het zelf. De precieze tijd weet ik niet want het hoorde bij de opdracht dat je geen tijd meehad. Mijn mobiel had ik wel mee maar uit. Soms was er verleiding om hem aan te zetten maar ik heb het niet gedaan. “trotsgevoel is hierbij van toepassing”. Na het stap voor stap fotograferen wat ik gedaan had, ben ik met de camera en een pan in de hand de heuvel opgeklommen en genoten van het mooie uitzicht. Ondanks dat het blauwe bessen seizoen tot een einde kwam, nog veel kunnen plukken en opgegeten. Terug in mijn kamp begonnen met het koken, ik had belachelijk veel groenten meegenomen dus ik had nogal wat snijwerk op mij liggen wachten. Na het eten terwijl mijn water een poging deed tot koken voor de warme chocolademerk en kruik, in mijn boek gelezen. Missie was om hem uit te lezen. De nacht was door de bewolking “warm” en ging snel voorbij. Een paar keer wakker geworden, waaronder om mijn leven te wagen aan de uitdaging zonder lenzen in mijn weg naar de “wc” te vinden. (Ik heb min8 dus in het donker bijna blind.)

De volgende dag had ik een heerlijk warm kop chocolademelk, handig een thermosfles, en heb ik mijn boek uitgelezen. (Missie voltooid) Toen ik net aan mijn ontbijt wilde beginnen kwam de docent vertellen dat het tijd was. Dus alles weer ingepakt en naar de rest toe om ervaringen te delen. Toen iedereen terug was uit het bos hebben we alles opgeruimd en kwam de bus eraan. Thuis aangekomen, heb ik mijn tas uit en toen weer ingepakt voor het nieuwe avontuur… in Zweden.

Zoals ik al eerder heb verteld zou ik vakantie houden in Zweden. Vrijdagochtend om 7.00 uur vertrokken en ongeveer 2,5 kilometer alles gerend met een backpack op mijn rug om de bus te halen. Lang leve de uren in de fitness, anders had ik het niet gehaald. De rest van de reis ging rustig en om 15.00u kwam ik aan op het station waar Nicky mij ophaalde. Vanuit daar zijn we in 1x doorgereden naar Kristinehamn om daar het weekend door te brengen bij de familie van de oude stagebegeleider van Nicky. Tijdens het weekend cantharelle geplukt, verjaardag gevierd, heerlijk gegeten en tulpenbollen gepland. Ik was tijdens mijn stage in Zweden al een keer eerder bij hun geweest voor een weekend maar het was net alsof ik er meerdere keren ben geweest. Heerlijk genoten van de gastvrijheid en de rust. Zondagmiddag teruggereden naar waar Nick zijn lessen volgt, het dorp Skinnskatteberg. En gelijk een deel van de klasgenoten ontmoet. De volgende dag hadden hun les en heb ik als een ideale vriendin een blauwebessentaart gebakken. ’s Avonds hadden ze een gezamenlijke diner en had ik mijn bijdrage gedaan voor het toetje.
Op de dinsdag zijn we ’s middags naar oud collega’s van mijn stage in Zweden gereden. Genoten van een wijntje, een heerlijke maaltijd en de gezelligheid ging de avond snel voorbij en moesten we de volgende dag alweer op tijd weg want Nick had ’s middags les. Dankzij mijn geweldige rijkunsten kwam hij precies op tijd en heb ik lekker een middagje niks gedaan. Die avond de cantharelle opgebakken (meegenomen vanuit Kristinehamn) met aardappelen gesudderd in witte wijn, ui en spekjes. Daarna zijn we naar de studentenbar geweest.
Donderdagochtend de laatste dag van mijn verblijf in Zweden had ik veel te doen. Spullen moesten worden ingezameld, treinreis boeken en inchecken voor de vlucht met het vliegtuig. En toen gingen we ’s middags weg voor het laatste bezoek. Deze keer gingen we een andere kant op naar Stockholm. Sinds ruim een half jaar hebben we in de file gestaan, maar uiteindelijk kwamen we aan op het werk van Martin(Zoon van de oude stagebegeleider van Nick). Toen zijn we doorgereden naar het appartement van hem en zijn vrouw Lina. Zij was helaas voor zaken in Nederland. Daar de auto geparkeerd, onze spullen bij hem gedumpt en toen zijn we gaan lopen naar de oude binnenstad. Het appartement ligt midden in het centrum van Stockholm, geweldige locatie. We hebben een snelle rondleiding door geheel Stockholm gehad, het is echt een stad dat waard is om een weekend te bezoeken. In de stad hebben we ook nog iets gegeten en daarna naar een café geweest op de 26ste verdieping. Wat een uitzicht, super gaaf! Het was een dag waarvan ik genoten heb, en ook een week wat echt vakantie was. Ook was het heerlijk om iedereen weer terug te zien.

De volgende dag had ik om 09.10 uur het vliegtuig terug naar Finland, en na een soepele reis van 6,5 uur was ik terug in mijn huisje in Tornio. Tijdens de tocht kwam het in mij op dat het snel gaat de tijd. Ongeveer 6 maanden geleden begon ik aan een avontuur waarvan ik dacht dat het heel lang zou duren maar terug kijkend erop is het niet zoveel. De maanden zijn voorbij gevlogen en met nog 5 á 6 weken te gaan moet ik al beginnen te denken wat te doen als ik terug kom. En dan terug in mijn ‘normale’ leven. Wat zal dat raar worden, maar geloof dat ik snel gewend zal zijn. De aankomende weken zullen vooral theorie zijn, met uitzondering van 2 weken. 1 week waarop we een week vol activiteiten voor een groep moeten uitvoeren en de andere onze eigen georganiseerde winterreis.

Nou dat was het dan weer, een verslag van 3 weken lang. Ik ben nu precies aan het einde van de derde pagina in het word document. En dan heb ik nog niet alles in detail beschreven.

Hej hej, tot snel!