Er was eens..

Er was een een meisje in een ver land genaamd zweden. Het meisje woonde in de provincie Darlana in het midden van zweden. Op een dag ging het meisje genaamd Marije naar haar prins op de rode quad toe. Een reis die ongeveer 4/5uur zou duren.

Het was s’ochtends 08.00 uur dat haar wekker zou gaan, maar van de spanning was zij ongeveer al 20 keer wakker geworden voordat de wekker af zou gaan. Dus bij de 20ste keer ging ze maar haar bed uit. De reis zou per bus en trein gaan, Marije was in Nederland (het land waar haar ouders wonen) al vaak met het openbaar vervoer gegaan maar nu kneep ze hem toch pittig want in een vreemd land met de bus is toch wat. En ze moest 4 bussen en 1 trein hebben dus een onderneming was het wel.
Nadat ze al haar spullen had gepakt en de sleutel van haar huis in bewaring had gegeven, ging ze met volle moed en knikkende knieën richting de bushalte. Waar zij gewend is aan een bushalte met hokje, was dit een bordje langs een drukke weg. Versta daaronder elk kwartier gemiddeld 8 auto's. Na een paar minuten wachten kwam daar de bus, en in haar beste Zweeds zei ze tegen de buschauffeur dat ze naar Malung wilde. Tot haar grote verbazing begreep ze ook nog welk bedrag ze moest betalen en begon ze aan haar spannende reis.

Doordat ze in Zweden geen file kunnen, rijden de bussen zo goed als op tijd waardoor je altijd je overstap zal halen en je niet hoeft te stressen. En dit deed Marije ook eenmaal in de bus niet meer. Dus genoot zij van de mooi groen beklede heuvels met daartussen een aantal meren die zorgen voor schitterende uitzichten. Aangekomen in Malung stapte Marije uit bij de busstation om de volgende bus te nemen naar Värnäs. Ondertussen schreef Marije haar avonturen op zodat zij deze later kan delen met iedereen die het wilt horen. Precies om 10.00u kwam de bus aan en snel was ze op weg naar Värnäs. Toen ze in de bus zat kwam een gevoel van een schoolreisje naar boven, de bus is namelijk een schoolreisjesbus met extra vering en aangezien er een gevoel van gezonde spanning bij zat klopte het schoolreisjes gevoel wel. In Värnäs overgestapt op een andere bus waarbij gepint moest worden omdat geen contantgeld werd geaccepteerd kwam zij erachter dat er in deze bus een speciale zitplaats is voor honden. Nu wist Marije dat er in zweden een grote regel is: heb respect voor de natuur maar dat het ook op huisdieren sloeg wist ze niet. Of te wel weer iets geleerd van de gewoontes van zweden. Bij Torsby aangekomen regelde ze in haar beste Zweeds een kaartje voor de trein aan het loket. En was ze al snel op weg naar de grote stad Karlstad. Onderweg bij het station Sunne zag ze het volgende: 3 mannen voor een regelpaneel van de seinen. Alle seinen stonden op rood maar de trein moest verder, na een paar grote gebaren en gewijs werd er besloten dat het aan het paneel lag en dat de trein verder mocht. De mannen gingen vervolgens weer door met het staren en discussiëren om het bord. Op dat moment wist Marije niet of ze zich veilig moest voelen maar ze kwam in een geheel aan in Karlstad dus kennelijk is het de gewoonte. Op station Karlstad had ze 5 minuten om een ticket te halen, zou het in haar geboorteland genoeg tijd zijn, moest ze hier rennen voor haar trein. Tijdens het bestellen moest ze haar naam invullen en aangeven of zij internet wilde of niet. Eenmaal in de trein werd er omgeroepen dat er ook een bistro aanwezig was, en dat allemaal voor een 20 minuten. Geniaal Zweden. In Kristinehamn kon ze zich eindelijk in haar prins zijn armen storten, dacht ze. Maar dat pas nadat ze eerst nog even elegant op het bankje had moeten wachten want het paard wilde kennelijk niet zo hard. En toen hij kwam was het eind goed al goed, en de levde ännu lång och lyckligt (Zweeds voor: ze leefden nog lang en gelukkig) voor een weekend dan.

Ja dat was mij wel een reis, was blij toen het over was. Nadat ik was opgehaald zijn we kristinehamn in geweest, even een nieuw shirtje gekocht en ja sorry mam ook een nieuwe tas. De laatste keer toen ik naar Gnupen was, was mijn tas niet echt fijn. Er zit namelijk geen ruimte tussen mijn rug en de tas en dan met de zon op je rug.. kan je de rest zelf wel invullen. Juist ja lekker warm. Ook hadden we even een koppie gedaan met een heerlijk wienerbroodje erbij. Echt verrukkelijk! Toen we uitgeshopt waren gingen we richting Posseberg. (Zo heet het huis waar Nicky zit) Na een rondleiding gingen we naar het vakantiehuis waar de familie was. Daar aangekomen werd ik warm ontvangen en zag ik eindelijk gezichten bij de namen die ik nu al 3 weken voorbij hoor komen. Daarna een heerlijke maaltijd gehad, en veel gezelligheid aan tafel. En omdat het vrijdagavond was ging om 20.00u de tv aan want er moest Lets Dance worden gekeken, en helemaal vandaag want het was de finale. Moet zeggen dat als ik een perfect quickstep liedje hoor dat ik best wel het dansen mis. Maar ja had ik daarmee doorgegaan had ik nu niet in Zweden gezeten. Elk voordeel heeft nu eenmaal zijn nadeel. Na het programma zijn we naar Posseberg gelopen om lekker te gaan slapen want het reizen vergt wel wat van je. De volgende dag zijn we een rondje gaan lopen, zodat Nick kon laten zien wat hij nu precies doet in het bos. En als een echte boseigenaar kreeg ik een rondleiding door zijn werkgebied. Het is echt te zien dat hij zich 100% op zijn gemak voelt hier, helemaal in zijn element. Ik kreeg op dat moment het gevoel dat hij in het verkeerde land is geboren. Na de rondleiding zijn we gaan eten, ouderwets taco's zoals in Arnhem. Wel met worst i.p.v. gehakt want dat hebben ze hier niet echt, naja wel gehakt maar niet zoals in Nederland. Daarna filmpje gekeken en de dag was alweer om. De volgende dag regende het. Wat heel erg jammer was want we wilde eigenlijk wel gaan kanoën. We hebben dan ook weinig gedaan. Op vrijdag had ik Lars en Gundell ontmoet en de dochter Maria, haar man Gustav en hun kleine genaamd lief. Je schrijft het anders maar ik weet even niet hoe. De andere dochter Karin met haar man en kinderen waren naar Stockholm voor een marathon waar de man van Karin aan mee deed. Deze kwamen ‘s middags thuis en waar we toen mee afspraken dat we bij hun zouden eten. Nadat gesprek zijn wij naar Strandviken gegaan (zo noemde hun het vakantiehuis) om een heerlijke sauna te nemen. Nu ga je na de sauna meestal afkoelen en nu doen hun dat in het meer. Dus toen we genoeg van de sauna hadden renden we in ons naakie door het bos naar het meer om daar af te koelen. En Nick die gek duikt ook nog even vrolijk het meer in. Voor de informatie het was de laatste week elke keer onder de 5 graden ‘s avonds en overdag is het ongeveer 13 graden dus het meer is ook ongeveer 11 graden. Vandaar het woord gek want ik een held als het gaat om zwemmen ging niet verder dan tot de helft van mijn kuiten. Na 2 maal in de sauna en 2 maal in het meer te hebben gestaan zijn we ons gaan omkleden om te gaan eten. Toen we de keuken binnen gingen van Karin rook het toch lekker. Ze had een typisch Zweeds gerecht gemaakt want afkomstig is uit het plaatsje Falun waar de kopermijnen van Zweden zich begeven. Na een heerlijke maal gaven de kinderen nog een tovershow weg met veel gegiechel. Leuk om te zien, en ik heb gemerkt dat ik al veel woorden oppik als ze aan het praten zijn in het Zweeds. Ook al is Nick daar beter in en hopelijk kan hij mij na 7 maanden de Zweedse taal wijsmaken. Na het kijken van een film zijn we naar bed gegaan want de volgende dag ging ik alweer naar Johannisholm.

Het is nu 11.30 uur, vanochtend begon mijn reis om 09.30u vanaf Posseberg waar Nicky mij weg bracht naar het resecentrum (station voor trein en bus) zodat ik de bus richting Karlskoga kon pakken. Vanaf Karlskoga heb ik de volgende bus gepakt naar Örebro. En nu zit ik op het station van Örebro te wachten want over een halfuur vertrekt mijn trein richting Borlänge waar ik moet overstappen op de trein naar Mora. En daar wordt ik opgehaald door Laura, om nog een half uur in de auto te zitten voordat ik terug in Johannisholm ben.

Het is een lang verhaal en dan heb ik het nog geen eens gehad wat ik de laatste week heb gedaan. Om even een korte samenvatting te geven:
zaterdag: gasten uitgezwaaid en huizen schoongemaakt
Zondag: Ben werd 3 jaar, waterballonnen gevecht!
Maandag: Ik zou het niet meer weten, volgens mij heb ik matrassen gecheck.
Dagen erna vooral geschilderd, eerst had ik er niet veel zin in maar toen we (Hajo en ik) eenmaal begonnen waren, zagen we overal een schilderproject in. Echt alles moest volgens ons geschilderd worden en ik moet zeggen na 3 dagen (dinsdag, woensdag en donderdag) is het wel zichtbaar dat we wat gedaan hebben. En de vrijdag daar begint het verhaal bovenaan mee.

Dus.. Ik dacht nou vanaf Örebro moet ik nog maar 2 treinen hebben wat kan daar mis mee gaan. En jawel ik heb het weer voor elkaar, de meeste sporen in Zweden zijn er niet 2 naast elkaar zoals in Nederland maar 1. Daardoor als 1 trein vertraging heeft moet de rest wachten op elkaar. En het is nu zo dat mijn trein moet wachten op 2 treinen oftewel 15 minuten vertraging. Thja en dat is knap lastig als je 18 minuten overstap tijd heb. Ik weet niet wat het is maar ik en treinen in Zweden gaan niet samen. Volgende keer ga ik dus met de auto naar Zweden want file staan is hier helemaal zeldzaam ook al zeg dat nu eigenlijk niks want hoe groot is de kans dat je een score hebt van 2x vertraging en dat terwijl je 3x met de trein bent geweest. Wow het klinkt echt zielig.. Haha.. Maar dankzij een aardige conducteur is er voor mij en nog 6 andere een busje geregeld die mij naar Mora zal brengen. En momenteel loop hij door de trein ons aan elkaar voor te stellen. Echt een lievert die man. Dat is wel goed aan Zweden, als ze het beste met je voor hebben, zorgen ze goed voor je.

Nou dat was het dan weer, na de reis met de bus stonden Jean en Laura op mijn te wachten zodat ik gelijk door kon naar Johannisholm. Gisteren hebben we de verjaardag van Gemma gevierd, was zeer gezellig met wat alcohol de bij kwamen de leukste verhalen naar boven. Vandaag het Pippihuis geschilderd, alleen het rode samen met Stacy. Morgen is de deur aan de beurt, gaat mooi blauw worden en later ook nog een keer het witte onderhanden nemen.

Tot de volgende keer, Hej då! (doei)